Eerste examen

Allereerst wil ik iedereen heel erg bedanken voor alle lieve berichtjes. Allemaal smsjes, krabbels, reacties op m'n blog, mailtjes, kaartjes, belletjes en real-lifereacties, en allemaal over de luchtmacht of over de examens. Lief hoor!!

De luchtmacht vergeten we nog maar even. Ik weet nog steeds niet wat ik ermee moet. Nu eerst.. de examens. We mochten beginnen met Nederlands en het ging best wel goed. Het tekstbeschouwingsgedeelte ging goed, het samenvatten was iets moeilijker, maar dat ging ook redelijk. Paula leek het leuk om de Neerlandici van het CCC te ergeren met haar "Ik ben beter als hun"-BNN-T-shirt. De leerkrachten gaven er echter niet zo veel om (al trok Van der Veen wel een zuur gezicht toen ik hem er uiteindelijk maar op wees...), maar het trok wel de volledige aandacht van Martijn. En laat Martijn nou net een verslaggever van de KRO zijn. Hij nam wat interviews af, heeft het bemoedigende praatje van rector Van der Zwan opgenomen en is uiteindelijk buiten de zaal gaan wachten tot wij klaar waren. Ik was om kwart over elf klaar met het examen en ben toen buiten gaan wachten op de rest, maar dat duurde nog tot half een voordat de examenzaal zo goed als leeg was. In die tijd heeft een journalist van de Swollenaer mij geïnterviewd. Martijn moest uiteraard Paula nog even interviewen en hij interviewde mij en onze held en leraar Van der Veen ook gelijk. Toen waren we dus live in de uitzending bij niemand minder dan Frits Spits

. Ik word beroemd.

Wat erg om jezelf uiteindelijk terug te luisteren. Ik denk dat niemand zichzelf wil terughoren, maar ik heb echt het idee dat ik een en al blond uitstraal en alleen maar domme dingen heb gezegd. Toch is alles beter dan om drie uur 's nachts wakker te worden op de radio.

Ik heb geprobeerd het radiofragment up te loaden, maar het is me tot nu toe niet gelukt.

Nog even twee dagen examens maken (morgen biologie en filosofie, woensdag natuurkunde) en dan kan ik daarna heerlijk mijn kamer gaan opruimen en schoonmaken... Dat heb ik een beetje verloederd sinds ik druk aan het leren was. Mijn moeder is zo lief geweest om niet heel over mijn kamer te zeggen. Dat is ook al zo lief.

Mijn laatste mededeling, voor alle mede-examenkandidaten: enorm succes!
(Tip: Alessandro Saffina is echt heerlijk om op te leren. Niet te druk, niet te rustig, maar wel rustgevend, een beetje spannend én gezongen in het Italiaans. Altijd makkelijk, want dat versta je niet dus kan je je helemaal concentreren op de Nederlandse of Engelse woorden. Ik weet trouwens nog niet of het tripgevoelig is. Zo lang heb ik er nog niet op geleerd.)

23:20:45 18 Mei 2009 Permanente link Reacties (1)

AAC

De vorige keer heb ik geschreven dat het leuk zou zijn als ik lang in de selectie zou blijven. Ironisch genoeg kreeg ik de volgende dag te horen dat dat dus niet het geval zou zijn. Ik had een gesprek met de Aanstellings Advies Commissie (te vergelijken met een verzwaard PO2). Dit gesprek hoort eigenlijk aan het eind van de selectieprocedure te zitten, maar ik had dit gesprek dus iets vervroegd. Ik wil jullie graag vertellen wat er allemaal gevraagd en gezegd werd tijdens dat gesprek, maar ik heb besloten om dat maar niet via het internet te doen, want als vijf mensen met té veel streepjes en balkjes op hun schouders en te weinig ruimte op hun jasje om alle speldjes erop te spelden je vragen je mond te houden, dan ben ik geneigd me daaraan te houden. Het gesprek ging mijns inziens best goed, maar toen ik teruggehaald werd uit de wachtkamer werd mij toch verteld dat ze mij nu niet willen toelaten voor de MWO opleiding van officier vlieger. Bah. Nou, ik baalde wel. Dan duurt de terugreis (Breda-Zwolle) heel lang hoor. Gelukkig zat mijn vader in dezelfde trein als ik vanaf Utrecht, dus dat maakte het al minder erg.

Ik heb het alleen nog maar verteld aan mijn ouders en Wessel. Pff wat had ik het gehad met de Luchtmacht. Ik baal gigantisch en heb eigenlijk helemaal geen zin om het erover te hebben. Ik hou echter niet op nu. Wat ik ga doen weet ik nog niet. Moet ik me nog een keer aanmelden? Ik weet dat ik verder kan komen dan dit. Moet ik me opgeven voor het lange of het korte model? Wat ga ik in die tussentijd doen? Werken? Studeren? Tussenjaar? Nou ben ik heel erg bezig geweest met de Luchtmacht en is het niet zo gek dat ik nu denk dat ik het absoluut nog een keer ga proberen. Maar hoe denk ik daarover als ik een jaartje gestudeerd heb? Ik weet het allemaal niet meer.

Ik begin steeds meer de levenshouding "dat zien we dan wel weer" over te nemen en volgens mij is dat een goed teken

. Dus laat ik me nou eerst gaan concentreren op de examens, eventjes mijn toekomst (waar we het afgelopen schooljaar bijna mee doodgegooid zijn) vergeten, dan komt de rest vanzelf wel.

12:58:33 15 Mei 2009 Permanente link Reacties (4)

BeingMeIsQuiteInteresting

Ik beleef over het algemeen niet zo heel veel, denk ik altijd. Ik leer, werk, sport en probeer ook nog tijd over te houden voor andere leuke dingen. Wat mijn leven zo interessant maakt op dit moment is mijn toekomst. Veel van mijn vrienden - en ik ook - hebben moeten kiezen voor een studie. Want ons diploma is enkel nog een paar examens van ons verwijderd en na school moeten we wel wat te doen hebben.
De laatste schooldag hebben we al gehad en nu alle feestjes (bevrijdingsfestival, verjaardagen) ook voorbij zijn, kunnen we ons weer storten op het leren.
Volgende week maandag begint de ellende. Die week heb ik al vier moeilijke examens. Gelukkig valt het daarna nog mee. De tweede week heb ik twee examens en de laatste week maar eentje.
Na de examens kunnen we weer verder gaan met feesten. Eerst het examengala, dan de podiumavond en gelijk daarna (vrijdag 5 juni ondertussen) vertrekken we naar Cote d'Azur. Dat wordt een weekje zon, strand, zee en genieten. Donderdag 18 juni krijgen we de examenuitslag binnen, waar natuurlijk de examenfeestjes op volgen.
En deze zullen langzaam overlopen in mijn verdere leven: de Koninklijke Luchtmacht. Tenminste, dat is wat ik hoop. Ik mag me door de selectie voor officier vlieger heen worstelen, terwijl iedereen op vakantie is. Ook mijn ouders vertrekken naar Italië. Dit betekent het huis voor mij alleen, maar ik heb me voorgenomen om me goed te concentreren op de selectie. Ik wil piloot worden en dat gaat me lukken ook. Het blijft echter een spannende periode en zonder mijn ouders en (de meeste van) mijn vrienden zal het wel even de vraag worden wat ik de rest van de tijd ga doen. Gelukkig is er veel familie die voor mij wil zorgen, en mijn vrienden dringen er eigenlijk telkens weer op aan om ze toch op de hoogte te houden

.
Daarom maak ik deze blog aan. Zo kan iedereen op de hoogte blijven van wat er allemaal gebeurt - zelfs als ze in het verre Frankrijk, Italië, Kroatië of Texel zitten.
Uiteindelijk blijkt mijn leven toch quite interesting te zijn

Wil je op de hoogte blijven van mijn blog, klik dan hier, vul je emailadres in, en je krijgt automatisch een berichtje wanneer ik iets nieuws te vertellen heb.
Reacties zijn trouwens ook zeer welkom, dat vind ik leuk en dan weet ik dat mensen mijn blog in ieder geval lezen en ik niet voor niks schrijf

15:56:48 11 Mei 2009 Permanente link Reacties (4)

Weblog

Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina
loggy.nl Home
Weblog maken
RSS Feed

Abonneren!

Everyday I Rate My Day
Nee, dit is niet een foute slogan, maar echt een hobby van mij. Elke dag geef ik mijn stemming weer op IRateMyDay.com en mijn stemming op dit moment is hieronder te zien. Klik erop, en je ziet waarom ik me zo voel =) .